ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΝΕΟΤΑΞΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΩΝ

Επιμέλεια άρθρου Vagedim

atheatignosi.gr

7 Φεβρουαρίου 2013

Έχω γράψει άρθρα επιτιθέμενος τη θεωρία και την πρακτική του εμβολιασμού από διάφορες οπτικές γωνίες. Αλλά το όλο θέμα θα πρέπει επίσης να προσεγγιστεί από τη σκοπιά της λογικής.

Δυστυχώς, οι γενιές των ανθρώπων έχουν ησυχάσει από τη λογική μάθησης στο σχολείο. Δεν ξέρουν τι είναι. Ως εκ τούτου, οι συνήγοροι του εμβολίου ήταν σε θέση να πλασάρουν την βασική θεωρία τους χωρίς πολλή πρόκληση.

Εφτασε η ώρα να τεθεί ένα τέλος σε αυτό το πράγμα.

Πρώτα απ 'όλα, θέλω να επισημάνω μια τεράστια αντίφαση. Όταν ένα άτομο λαμβάνει ένα εμβόλιο, λέγεται ότι το σώμα του παράγει αντισώματα ενάντια σε ενα συγκεκριμένο μικρόβιο και αυτό είναι ένα καλό πράγμα. Ο εμβολιασμός προετοιμάζει έτσι το σώμα για την ημέρα που το εν λόγω μικρόβιο θα κάνει πραγματικά επίθεση, σε σημείο στο οποίο το ανοσοποιητικό σύστημα (συμπεριλαμβανομένων τα αντισώματα) θα εξαπολύσουν μια επιτυχημένη άμυνα.

Ωστόσο, ας ρίξουμε μια ματιά σε ένα άλλο χώρο: για πολλές ασθένειες, όταν σε ένα άτομο έχει δοθεί μια εξέταση αίματος για να φανεί αν έχει μολυνθεί, αρκετά συχνά το πρότυπο για τη μόλυνση είναι η "παρουσία των αντισωμάτων."

Αυτό δεν έχει κανένα νόημα. Εάν ο εμβολιασμός παράγει αυτά τα αντισώματα, ανακοινώνονται ως προστασία. Αλλά αν ένα διαγνωστικό τεστ αίματος αποκαλύπτει τα ίδια αυτά αντισώματα, είναι ένα σημάδι μόλυνσης και ασθένειας.

Εμβόλιο-παρήγαγε αντισώματα = υγεία. Αντισώματα που παράγονται φυσιολογικά από το σώμα = ασθένεια.

Λογικά, επιλύετε μια αντίφαση με τη ρίψη μιας από τις δύο πλευρές ότι κάποια είναι ψευδής. Ή μπορούμε να εμβαθύνουμε και να απορρίψουμε κάποια προηγούμενη υπόθεση που οδήγησε στην αρχική αντίφαση.

Ας πάμε βαθύτερα. Τι υποτίθεται ότι κάνει ο εμβολιασμός για να «προετοιμάσει» το σώμα κατά τη μελλοντική εισβολή ενός συγκεκριμένου μικροβίου; Υποκινεί την παραγωγή των αντισωμάτων ενάντια σε εκείνο το μικρόβιο.

Τα αντισώματα είναι ανιχνευτές του ανοσοποιητικού συστήματος που κινούνται σε όλο το σώμα, για να εντοπίσουν τα μικρόβια, και το χρώμα τους για την καταστροφή από άλλες ζώνες του ανοσοποιητικού συστήματος.

Ωστόσο, δεδομένου ότι ολόκληρο το ανοσοποιητικό σύστημα περιλαμβάνεται να δεχτεί την καταστροφή, γιατί συσσωρεύεται ένα τμήμα του ανοσοποιητικού συστήματος-με αντισώματα-που επαρκούν για να εξασφαλίσουν την μελλοντική προστασία;

Πάνω σε ποια βάση μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η συσσώρευση αντισωμάτων, μέσω του εμβολιασμού, είναι κάτι που αρκεί;

Δεν υπάρχει καμία βάση. Είναι μια ξεκρέμαστη υπόθεση. Δεν είναι γεγονός. Η λογική κάνει μια διάκριση μεταξύ υποθέσεων και γεγονότων. Μπερδεμένη εκ των δύο, οδηγεί σε όλα τα είδη των προβλημάτων, και αυτό συμβαίνει σίγουρα στην περίπτωση του εμβολιασμού.

Επιπλέον, γιατί το σώμα χρειάζεται ένα εμβόλιο, προκειμένου να προετοιμαστεί για την μετέπειτα εισβολή των μικροβίων; Η όλη δομή / λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, απο την φύση προσανατολίζεται να ξεκινήσει πολύπλευρες αντεπιθέσεις ενάντια στα μικρόβια, όταν προκύπτει πρόβλημα. Τα αντισώματα αναλαμβάνουν δράση όταν ένα δυνητικά επιβλαβή μικρόβιο κάνει την εμφάνισή του, στην ηλικία των πέντε, οκτώ, 10, 15.

Λέγεται ότι ο εμβολιασμός είναι μια πρόβα για την πραγματικότητα. Αλλά καμία ανάγκη για πρόβα δεν έχει καθιερωθεί.

Και γιατί εμείς να πιστέψουμε ότι μια τέτοια πρόβα λειτουργεί; Η συνηθισμένη απάντηση είναι: το σώμα θυμάται τον αρχικό εμβολιασμό και πώς παρήγαγε τα αντισώματα, και έτσι προετοιμάζεται καλύτερα όταν υπάρχει πραγματική ανάγκη. Αλλά δεν υπάρχει καμία βάση για αυτή την εξαιρετική ιδέα του "θυμάται". Είναι μια άλλη υπόθεση που πωλείται ως γεγονός.

Οι όροι «προετοιμάζονται για την πραγματικότητα,» «πρόβα,» και «θυμούνται ότι»δεν καθορίζονται. Είναι ασαφείς. Ένα από τα πρώτα μαθήματα της λογικής είναι: καθορίστε τους όρους σας.

Ένα μωρό, μόνο μερικών ημερών, λαμβάνει ένα εμβόλιο ηπατίτιδας Β. Αυτό σημαίνει το πραγματικό μικρόβιο ηπατίτιδας Β, ή κάποιο μέρος από αυτό, είναι στο εμβόλιο. Ο στόχος; Για να υποκινήσει την παραγωγή των αντισωμάτων ενάντια στη ηπατίτιδα Β .Υποθέτοντας ότι το μωρό μπορεί να ολοκληρώσει αυτόν τον άθλο, με τα αντισώματα που κυκλοφορούν και χρωματίζουν εκείνα τα μικρόβια της ηπατίτιδας Β-ώστε να καταστραφούν άμεσα.

Από εκείνη τη στιγμή, το σώμα είναι έτοιμο να εκτελέσει την ίδια αποστολή, αν και όταν τα μικρόβια της ηπατίτιδας Β-επιπλέουν πρός την είσοδο.

Αλλά όταν επιπλέουν στην είσοδο, γιατί το σώμα δεν παράγει τα αντισώματα από μόνο του, ακριβώς όπως έκανε αφότου δόθηκε ο εμβολιασμός;  Γιατί χρειάστηκε τον εμβολιασμό για να διδάξει πώς να κάνει αυτό που κάνει φυσικά;

Και γιατί θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι το σώμα του μωρού υφίσταται μια αποτελεσματική πρόβα όταν εμβολιαστεί, και με κάποιο τρόπο ότι θα θυμάται αυτό το μάθημα χρόνια μετά ;

Η λογική αυτή είναι κουρελιασμένή και χωρίς αξία.

Σε αυτά τα επιχειρήματα μου, κάποιοι υποστηρικτές του εμβολίου θα έλεγαν, «καλά, αυτό δεν πειράζει επειδή τα εμβόλια λειτουργούν. Αποτρέπουν την ασθένεια.»

Aλλά αυτό είναι ένα άλλο επιχείρημα, και θα πρέπει να αξιολογηθεί χωριστά. Υπάρχουν δύο συμαντικοί τρόποι για να γίνει αυτό. Ο ένας, με την αξιολόγηση των ισχυρισμών ότι σε όλους τους τόπους και χρόνους, ο μαζικός εμβολιασμός έχει μειώσει δραστικά ή έχει αποβάλει εκείνες τις ασθένειες που είχε ως σκοπό να αποτρέψει. Και ο δεύτερος, από μία ελεγχόμενη μελέτη δύο ομάδων εθελοντών, όπου η μία ομάδα είναι εμβολιασμένοι και η άλλοι δεν είναι, για να μετρηθεί το αποτέλεσμα.

Ας δούμε την πρώτη μέθοδο αξιολόγησης. Αυτοί που ισχυρίζονται ότι τα εμβόλια ήταν υπέροχα αποτελεσματικά αφανίζοντας την ασθένεια έχουν διάφορα σημαντικά εμπόδια για να υπερνικήσουν. Θα πρέπει να αποδειχθεί, για κάθε συγκεκριμένη ασθένεια, ότι, όταν ένα εμβόλιο για τη νόσο αυτή εισήχθη για πρώτη φορά, ο επιπολασμός της νόσου ήταν σε άνοδο ή ήταν σε υψηλό σταθερό ρυθμό στον πληθυσμό.

Γιατί; Επειδή, όπως πολλοί κριτικοί έχουν δηλώσει, ορισμένες ή όλες από αυτές τις ασθένειες ήταν ήδη σε απότομη πτώση, όταν εισήχθησαν για πρώτη φορά τα εμβόλια.

Για παράδειγμα: « Το συνδυασμένο ποσοστό θανάτου από οστρακιά, διφθερίτιδα, κοκκύτης και ιλαρά στα παιδιά μέχρι δεκαπέντε, δείχνει ότι σχεδόν το 90 τοις εκατό της συνολικής μείωσης της θνησιμότητας μεταξύ 1860 και 1965 είχε συμβεί πριν από την εισαγωγή των αντιβιοτικών και τη διαδεδομένη ανοσοποίηση. Εν μέρει, αυτή η ύφεση μπορεί να αποδοθεί στη βελτίωση των συνθηκών στέγασης και σε μείωση της παθογένειας των μικρο-οργανισμών, αλλά με μεγάλη διαφορά ο πιο σημαντικός παράγοντας ήταν η υψηλότερη υποδοχής αντίστασης που οφείλεται στην καλύτερη διατροφή. "Ivan Illich, Ιατρική Νέμεσις, Bantam Books , 1977

Με άλλα λόγια, για λόγους που δεν έχουν καμία σχέση με τον εμβολιασμό, οι ασθένειες βρίσκονταν πρός την έξοδο. Η διατροφή είχε βελτιωθεί, ήταν καλύτερη υγιεινή, κλπ.

Ενας σημαντικός τρόπος για την αξιολόγηση της επιτυχίας του μαζικού εμβολιασμού είναι μέσα από μια σωστή ελεγχόμενη μελέτη.

Για οποιοδήποτε εμβόλιο, έτσι θα γινόταν.  Συγκεντρώστε δύο μεγάλες ομάδες ανθρώπων.Σύνολο, τουλάχιστον οκτώ χιλιάδες. Σιγουρευτείτε ότι αυτές οι δύο ομάδες αντιστοιχούνται κάλλιστα.  Αυτό σημαίνει: σε παρόμοια ηλικία. Πολύ παρόμοια με το ιατρικό ιστορικό και το ιατρικό ιστορικό των φαρμάκων. Παρόμοια επίπεδα έκθεσης σε χημικές ουσίες του περιβάλλοντος. Πολύ κοντινά θρεπτικά επίπεδα, κατάσταση, και διατροφικές συνήθειες.

Η πρώτη ομάδα παίρνει το εμβόλιο. Η δεύτερη ομάδα δεν το κάνει. Θα παρακολουθούνται, με πολύ λίγες εγκαταλείψεις, για χρονικό διάστημα τουλάχιστον οκτώ ετών. Οι ανεξάρτητοι ερευνητές θα σημειώνουν πόσοι από κάθε ομάδα έχουν την ασθένεια, το εμβόλιο υποτίθεται ότι θα την αποτρέψει. Επισημαίνουν τι άλλες ασθένειες ή προκλήσεις για την υγεία οι εθελοντές συναντούν.

Μια τέτοια μελέτη, με την σωστή χρήση αυτών των προτύπων, δεν έχει γίνει ποτέ για οποιαδήποτε εμβόλιο.

Αν το γεγονός αυτό φαίνεται μάλλον παράλογο, έχετε δίκιο. Είναι.

Τέλος, οι υπέρμαχοι του εμβολίου θα πρέπει να αποδείξουν ότι οι ουσίες στα εμβόλια όπως ο υδράργυρος, φορμαλδεΰδη, και το αλουμίνιο, αν και ταξινομούνται ως τοξικές όταν μελετηθούν απο μόνες τους, κατά κάποιο τρόπο απαλλάσσονται απο το τρύπημα απευθείας μέσα στο σώμα διαμέσου μίας βελόνας. Η (παράλογη) αυτή λογική πρέπει να εξηγηθεί πλήρως.

Αυτό δεν είναι θέμα υποστηρίζοντας ότι "μια συγκεκριμένη νόσο," όπως ο αυτισμός, δεν προκαλείται από ένα συγκεκριμένο χημικό προϊόν, όπως ο υδράργυρος. Αυτό είναι ένα λογικό τέχνασμα από μόνο του. Μιλάμε για βλάβες που προκαλούνται από τοξίνες κάτω από οποιοδήποτε όνομα ή απο κανένα όνομα. Όταν ένα άτομο λαμβάνει κυάνιο, δεν λέμε ότι έχει μια ασθένεια; Φυσικά όχι.

Τα παιδιά στο σχολείο, οι γονείς τους και οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν εκτεθεί ποτέ στη λογική, κι έτσι είναι εύκολο να πωλούν τα εμβόλια, όπως ισχύει. Αλλά η πώληση δεν είναι το ίδιο πράγμα με την επιστήμη.

atheatignosi