Η ευθανασία ως μέτρο, που εφαρμόζεται στους ανίατα ασθενείς, χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: στην παθητική και την ενεργητική. Η παθητική ευθανασία, είναι στην ουσία η άρνηση από τη θεραπεία. Δεν έχει απαγορευτεί στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Πολιτικοί, γιατροί και υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων συμπίπτουν στη γνώμη ότι ο άνθρωπος έχει αυτό το δικαίωμα. Η ενεργητική ευθανασία είναι η θανάτωση είτε μέσω της διακοπής της λειτουργίας συσκευών, που υποστηρίζουν την ανθρώπινη ζωή, είτε με την εισαγωγή ειδικών «φαρμάκων». Ο τρόπος αυτός επιτρέπεται μόνο στην Ολλανδία, το Βέλγιο, καθώς και τις πολιτείες Όρεγκον και Καλιφόρνια των ΗΠΑ.
Ήδη από το 2005 η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (ΚΣΣΕ) καταδίκασε κατηγορηματικά την ενεργητική ευθανασία. Αν και δεν αποκλείεται ότι στο μέλλον η θέση αυτή θα αλλάξει. Ειδικότερα στην Ευρώπη, στο πλαίσιο της παραδοσιακής συζήτησης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, γίνεται έντονη ανταλλαγή απόψεων σχετικά με το θέμα «δικαίωμα στο θάνατο». Εκφράζονται γνώμες ότι είναι πιο ανθρώπινο να απαλλάξεις τον άρρωστο από τα βάσανα, έστω και με τη θανάτωση, παρά να τον αφήνεις να ζει με φρικτούς πόνους. Να ποια είναι η γνώμη του προέδρου του Συνδέσμου προστασίας των ασθενών της Ρωσίας Αλεξάντρ Σάβερσκι:
Χρειάζεται κάποια επιτροπή από γιατρούς και συγγενείς, η οποία καταλήγει στην ετυμηγορία ότι τον άνθρωπο αυτό ήδη δεν μπορούμε να τον βοηθήσουμε με τίποτε άλλο και το ανακοινώνει στον κυβερνήτη ή ακόμη και στον πρόεδρο. Και την τελική απόφαση, για παράδειγμα, την παίρνει ο επικεφαλής της περιοχής. Και μόνο τότε τίθεται σε λειτουργία ο μηχανισμός της ευθανασίας. Όταν ο άνθρωπος είναι σε θέση να πατήσει μόνος του το κουμπί, τότε το κουμπί αυτό του δίνεται. Σε διαφορετική περίπτωση θα έπρεπε να υπάρχουν μερικοί άνθρωποι, οι οποίοι ταυτόχρονα πιέζουν αυτό το κουμπί, ώστε κανένας να μην ξέρει ακριβώς ποιος ήταν η αιτία του θανάτου. Και αυτοί δεν πρέπει να είναι γιατροί, σε καμία περίπτωση.
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι η δυσκολία στη νομιμοποίηση της ευθανασίας έγκειται στο να καταστεί έντιμη και πραγματικά απαραίτητη, και να μην μετατραπεί σε εργαλείο δολοφονίας ή αυτοκτονίας.
αθέατη γνώση
