Το τέστ, που θα διαβάσετε παρακάτω, περιέχει κάποιες ερωτήσεις οι οποίες τέθηκαν από τον Δημοσθένη Λιακόπουλο και έχουν απαντηθεί από ακροάτρια στο τσάτ της ιστοσελίδας στην χθεσινοβραδινή ραδιοδιαδυκτιακή εκπομπή του Prisonplanet.gr.
Επιμέλεια άρθρου:Vagedim
Φωτογραφία: Vagedim
Πηγή: Αθέατη γνώση
9 Ιανουαρίου 2015
Φωτογραφία: Vagedim
Πηγή: Αθέατη γνώση
9 Ιανουαρίου 2015
Η απομαγνητοφώνηση της εκπομπής και η ανάλυση του Δημοσθένη λιακόπουλου επιμελήθηκε από τον Vagedim για τους αναγνώστες της Αθέατης γνώσης.
Λογικά, αυτή την στιγμή που μιλάμε, οι περισσότεροι από εσάς κάθεστε σε μια καρέκλα μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή σας. Κοιτάζετε μόνο μπροστά, και βλέπετε την οθόνη του υπολογιστή σας και το πληκτρολόγιο (όπως π.χ. στον μύθο του σπυλαίου του Πλάτωνα).
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ακριβώς πίσω σου, χωρίς να γυρίσεις να κοιτάξεις, μπορείς να μου πείς τι υπάρχει;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η πλάτη της καρέκλας που κάθομαι, το κρεββάτι μου, και πιό πίσω ακόμη ο τοίχος του δωματίου μου.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Που το ξέρεις ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Επειδή συνήθως όποτε γυρίζω πίσω αυτό βλέπω.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Εξω από το σπίτι σου, δηλαδή πίσω από την πλάτη σου και έξω από τον τοίχο του σπιτιού σου, γνωρίζεις τι υπάρχει;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ναί! Η αυλή ενός σπιτιού και το δωμάτιο ενός γείτονα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αν σε ρωτήσω από που το γνωρίζεις τι θα μου πείς;;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μα αφού τα εχω ξαναδεί!
Ολα αυτά τα οποία εσείς είδατε αυτή την στιγμή και μου απάντησατε ότι πράγματι υπάρχουν, είστε σίγουροι ότι ακόμη θα υπάρχουν ακόμη κι αν δεν γυρίσετε να τα κοιτάξετε;;
Προφανώς και δεν είστε σίγουροι, αφού μόνο όταν τα κοιτάξετε βλέπετε ότι υπάρχουν και που βρίσκονται το καθένα από αυτά.
Εκει που θέλω να καταλήξω, είναι ότι ο καθένας από εμάς "ζεί στον κόσμο του". Συνηθίζουμε να λέμε πολλές φορές σε κάποιον που θέλουμε να ειρωνευτούμε .. "Καλά, εσυ ζείς στην κοσμάρα σου!"
Θέλω να σας διαβεβαιώσω, ότι ο καθένας από εμάς ... "ζεί στον δικό του κόσμο". Θυμίζω επίσης, ότι κόσμος μας είναι ψηφιακός (digital).
Μπορείτε να φανταστείτε, ότι ακριβώς στο όριο του βλέμματος της όρασής σας, πρίν καν το αντιληφθεί το μάτι σας, την αστραπιαία εκείνη στιγμή που γυρίζετε για να κοιτάξετε το οτιδήποτε, ότι τότε σχηματίζετε ο κόσμος και τον βλέπετε;;
Θα μου πείτε τώρα ..... κι αν είμαστε δύο άτομα, όπου ο ένας κοιτάζει μπροστά και ο άλλος κοιτάζει για εμένα πίσω από την πλάτη μου, δεν τα βλέπει αυτός αντί για εμένα;;;
Σας εχω πεί παλαιότερα, ότι, "υπάρχουν τόσοι κόσμοι όσα και τα ζεγάρια των ματιών των ανθρώπων".
Οι κόσμοι αυτοί είναι αυξομειώμενοι. Δηλαδή αν κοιτάζεις μέχρι τον τοίχο, η αν κοιτάζεις έξω από τον τοίχο του σπιτιού σου, βλέπεις παραπάνω. Είναι αυξομειούμενοι και αλληλοσυμπληρούμενοι.
Ο καθένας δηλαδή έχει τον δικό του κόσμο, και ο κόσμος του καθενός αποτελείται από αυτό το οποίο αγγίζει, γεύεται, μυρίζει, ακούει, και πιό πολύ από αυτό που βλέπει, την όραση όπως αναφέρει και ο Αριστοτέλης, αυτό το οποίο είναι το ΩΝ, το υπάρχων.
Ως εκ τούτου, ο κόσμος του καθενός είναι ακριβώς εκείνο το οποίο αντιλαμβάνεται. Οτιδήποτε βρίσκεται στην πλάτη μας και δεν το αντιλαμβανόμαστε, δεν υπάρχει. Δεν το βλέπω, δεν υπάρχει. Αρα, οτιδήποτε υπάρχει πίσω μας δεν το βλέπουμε.
Συμπέρασμα: Οι κόσμοι που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις που έχουν τα σώματα μας, είναι αλληλοσυμπληρούμενοι. Είναι δηλαδή σαν σύνολα, τα οποία έχουν ένωση. Ενώνουμε τα δυο σύνολα τα οποία έχουν οι αισθήσεις, και βλέπουμε ότι αισθανόμαστε δυο άτομα. Αυτή την στιγμή εγω βρίσκομαι Θεσσαλονίκη και κάποιος άλλος π.χ. βρίσκεται στο Μόναχο. Πηγαίνει αυτός που βρίσκεται στο Μόναχο στο παράθυρο του για να δεί έξω. Μιλάω εγω στο τηλέφωνο και τον ρωτάω: τι βλέπεις αυτή την στιγμή έξω από το παράθυρο;
Μου λέει βλέπω αυτό κι αυτό. Από την στιγμή που μου δίνει την πληροφορία κι εγω μιλάω μαζί του, ανάμεσα σε εμένα που βρίσκομαι στην Θεσσαλονίκη και σε αυτόν που βρίσκεται στο Μόναχο, υπάρχει ένας κόσμος από αυτά που βλέπω εγω και από αυτά που βλέπει ο άλλος.
Επομένως, για μένα υπάρχει αυτή την στιγμή μόνο ακουστική πληροφορία και οχι οπτική σχετικά με το τι βλέπει αυτός που βρίσκεται στο Μόναχο.
Το πολυσχιδές σύμπαν το οποίο έκανε ο Σαμαέλ και που γι αυτό είναι υπερήφανος, είναι υπερσύνθετο. Επρεπε όμως να γίνει έχοντας στην διάθεση του "χώρο" ο οποίος του δώθηκε από τον διοικητή του πρωτου επιπέδου της δημιουργίας. Η ενέργεια η οποία έχει ο Σαμαέλ στα "χέρια του" ήταν ορισμένη και περιορισμένη. Τα πάντα έπρεπε να γίνονταν με το δυνατόν λιγότερη ενέργεια.
Οταν γυρίζει και βλέπεις ενα σημείο, κατασκευάζεται στην κυριολεξία η εικόνα ακριβώς εκεί που πάει να πέσει το μάτι σου.
Το σκηνικό όλο, υπάρχει σαν ενα software (λογισμικό). Το θέμα είναι πόσο software χρησιμοποιεί ο καθένας κάθε φορά σε αυτά που βλέπει. Διότι, αν ήταν να στήνεται ολόκληρο το σκηνικό, θα ήθελε πολύ bandwidth (ζωνικό εύρος).
Οπως εξήγησα και στον πρώτο τόμο της σειράς "Γιατί και Πώς ζούν ανάμεσά μας" η φύση του Σαμαέλ είναι τεμπέλα, τσιγκούνα αλλά και δίκαιη. Στην φύση δεν συμβαίνει τίποτα χωρίς λόγο, κι όταν συμβαίνει γίνεται με την όσο το δυνατόν λιγότερη χρήση ενέργειας.
Δηλαδή αν αφήσεις ενα σώμα να πέσει, πέφτει στα ίσια. Δεν πέφτει ζιγκζακωτά. Και γιατί πέφτει έτσι; για να πάει σε κατάσταση με λιγότερη ενέργεια. Δεν πρέπει να δαπανάται η ενέργεια, διότι ο Σαμαέλ δεν έχει άπειρη ενέργεια, επειδή του δώθηκε συγκεκριμένη την οποία ξοδεύει. Και για να μην ξοδεύεται πολύ bandwidth, δημιουργείται για τον καθένα σύμπαν (κόσμος) ανάλογα με το τι βλέπει.
Πισω από εσάς δηλαδή που δεν βλέπετε αυτή την στιγμή, ο κόσμος είναι ακατασκεύαστος.
Φανταστείτε πολύ μικρές ψηφίδες να μοντάρονται και να το βλέπετε σαν μια προβολή, γι αυτό λέμε ότι είναι ψηφιακό το σύμπαν.
Αυτή λοιπόν η κουρτίνα δεν είναι επίπεδη, αλλά ουσιαστικά αποτελείται από τον λεγόμενο αιθέρα ο οποίος παίρνει οποιαδήποτε μορφή θεωρούμε εμείς ότι έχει, όπως και όλα τα υλικά πράγματα είναι φτιαγμένα από τον αιθέρα.
Δημοσίευση σχολίου