Πηγή atheatignosi: 8 Νοεμβρίου: Τα 100 χρόνια μετά την απελεύθέρωση του νησιού και ταυτόχρονα η γιορτή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, σήμερα 8 Νοεμβρίου 2012.
Η Λέσβος, ένα από τα πιο όμορφα και πλούσια αιγαιοπελαγίτικα νησιά μας, υπήρξε στόχος των Σαρακηνών πειρατών, οι οποίοι, απ’ όπου κι αν περνούσαν, σκόρπιζαν τον όλεθρο και την καταστροφή.
Στη τοποθεσία Λεσβάδος του νησιού, υπήρχε ένα μοναστήρι προς τιμήν των Ταξιαρχών.
Οι δεκαοκτώ μοναχοί του είχαν καταφέρει πολλές φορές ν' αποκρούσουν μ' επιτυχία τις επιδρομές των Σαρακηνών, αλλ' αυτό έκανε τον αρχιπειρατή Σιρχάν να πεισμώση και να θέλει να το κάψει...
Η κατάλληλη γι' αυτό ευκαιρία δόθηκε στους Σαρακηνούς μιαν ανοιξιάτικη νύχτα, όταν οι μοναχοί βρίσκονταν όλοι στον ναό για την καθημερινή Θεία Λειτουργία. Το πρωτοπαλλήκαρό τους αναριχήθηκε στο ψηλό τείχος του μοναστηρίου και κατάφερε ν' ανοίξη την πόρτα. Οι σύντροφοί του όρμησαν μέσα στον ναό αλαλάζοντας. Μέσα σε λίγα λεπτά ο ναός πλημμύρισε από το μαρτυρικό αίμα των μοναχών που σφάχτηκαν από τους μπαλτάδες των αιμοχαρών πειρατών.
Μόνο ο δόκιμος Γαβριήλ κατάφερε να ανεβή στη σκεπή του ναού, όπου και έχασε τις αισθήσεις του. Τότε είδε έναν πελώριο στρατιώτη με αγριωπή όψη κι ένα σπαθί που έβγαζε φωτιές να προχωρεί εναντίον των πειρατών. Εκείνοι με άναρθρες κραυγές και μεγάλο τρόμο υποχώρησαν αμέσως και έφυγαν.
Όταν συνήλθε ο δόκιμος, συνειδητοποίησε το μεγάλο θαύμα που είχε συμβεί, αλλά βρήκε και τους δεκαοκτώ μοναχούς σκοτωμένους. Καθώς προσευχόταν με δάκρυα για τις ψυχές τους προς τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, του δόθηκε άνωθεν η έμπνευσις να φτιάξη μια ανάγλυφη εικόνα του Αρχαγγέλου από ψιλοκοσκινισμένο ασπρόχωμα ζυμωμένο με το αίμα των μοναχών.
Σαν κάποια αόρατη δύναμις να οδηγούσε τα χέρια του, στον αιματοπότιστο πηλό αποτυπώθηκαν με επιτυχία τα χαρακτηριστικά του αγριωπού, μα και θεϊκού προσώπου που είχε αντικρύσει ο δόκιμος Γαβριήλ στην οπτασία του πάνω στην σκεπή του ναού.
Αν και πέρασαν από τότε εκατοντάδες χρόνια, η ανάγλυφη εικόνα του Αρχαγγέλου με το σκούρο αιμάτινο χρώμα της παραμένει αναλλοίωτη, ζωντανή, απείρακτη από τον νόμο της φθοράς και του χρόνου.
Δέχεται δε καθημερινά τα δώρα χιλιάδων ευλαβικών ψυχών, που αφήνουν εκεί την θερμή ευχαριστία τους για το θαύμα που τους έκανε ο Ταξιάρχης ή την ελπίδα τους για εκείνο που προσμένουν.
Ομως σύμφωνα με την παρακάτω δήλωση, και προειδοποίηση στο μοναστήρι απο τον Δημοσθένη Λιακόπουλο, κακώς βάζουν τάματα και μπιχλιμπίδια κοντά στο ιερό σπαθί στη μονή του Μανταμάδου, και ο Θεός επέτρεψε σε ληστές τον φεβρουάριο του 2012, να εισβάλουν και να αφαιρέσουν "αντικείμενα", από τέσσερεις, όπως λένε, προθήκες, αλλά δεν άγγιξαν το σπαθί.
Οι όροι παράδοσης του σπαθιού στον Μανταμάδο ήτανε σαφείς. Δεν θα έχει δίπλα του τίποτε.
Μέχρι και τηλέφωνο πήρα πριν καιρό στον σεβάσμιο ιερέα και του είχα πει να μην βάζουν ψεύτικα σπαθιά και μπιχλιμπίδια δίπλα στο ιερό σπαθί, γιατι το σπαθί στο τέλος θα φύγει.
Οι ληστές μπήκαν σπάζοντας, σύμφωνα με πληροφορίες, την πόρτα με λοστό.
Η εικόνα που έκανε ο Γαβριήλ, υπάρχει σήμερα στον ναό του ταξιάρχη Μιχαήλ, και το "θεικό σπαθί"
βρίσκεται πίσω απο το γυαλί της εικόνας. Η μαρτυρία για την "ξυραφιά" που έφεραν όλοι οι κουρσάροι συνάδει με το ιαπωνικό Τάτσι του Πολέμαρχου του Θεού που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο Μανταμάδο.
Ολοι λένε ότι ο μαυροφορεμένος μελαχρινός πολεμιστής ήταν ο αρχάγγελος Μιχαήλ.
Ξεχνούν όμως ότι οι αρχάγγελοι, όταν παρεμβαίνουν,δεν παίρνουν την μορφή μαυροφορεμένων Σινόμπι, ούτε φέρουν γιαπωνέζικα σπαθιά.
Οπως και να έχει ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει ότι θέλει.
Οι ιερείς της εκκλησίας των ταξιαρχών δεν έχουν καταλάβει ακόμη, τι αντικρίζουν κάθε μέρα που ο καλός Θεός ξημερώνει γι αυτούς. Δεν έχουν καταλάβει ακόμη, πόσο μεγάλο είναι το βάρος που σηκώνουν οι Ταξιάρχες, στον ιερό εκείνο τόπο, αφού αυτοί είναι σήμερα, οι Φρουροί της Αγίας Λόγχης.
Οταν έρθει η ώρα του Αραντίς, τότε το σπαθί θα φύγει απο το Μανταμάδο για πάντα.
Η πηγή απο την παραπάνω αναφορά είναι απο το βιβλιο του Δημοσθένη Λιακόπουλου:
"Οι Φρουροί της Αγίας Λόγχης".
Δημοσίευση σχολίου