Εκτακτο Δελτίο

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

ΠΑΡΑΞΕΝΑ

Σάββατο 14 Ιουνίου 2014

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΕΛ - ΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ

Πολλοί πιστεύουν στις μέρες μας ότι η θρησκεία των αρχαίων μας προγόνων βασιζόταν στην λατρεία του λεγόμενου ως Δωδεκάθεου και παρά τις γνώσεις που είχαν που ξεπερνάνε ακόμα και σήμερα σε μεγάλο βαθμό τις δικιές μας , για την ακρίβεια βέβαια αυτές που νομίζουμε ότι αποκτήσαμε μόνοι μας , δεν ήταν αυτοί οι άνθρωποι παρά δεισιδαίμονες .


Επιμέλεια άρθρου: Dimitris Papadoudis
Πηγή: Αθέατη γνώση
14 Ιουνίου 2014


Επίσης υπάρχει σε μερίδα ανθρώπων η αντίληψη ότι αφού οι αρχαίοι δεν έχουν κάνει ούτε μια αναφορά στον Θεό μας , δεν υπάρχει Αυτός και γενικά δεν υπάρχει λόγος να ασχολούμαστε μαζί Του.

Τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι όμως καθώς όσον αφορά την λατρεία των θεών , ναι μεν τους τιμούσαν χτίζοντας ιερά και ναούς ,  αλλά δεν τους προσέδιδαν  ιδιότητα θεική αλλά βασιλική , καθώς οι θεοί , οι Ελ , είχαν βασιλέψει , στο απώτατο παρελθόν.

Πίστευαν μάλιστα  και οι Ελ και οι αρχαίοι μας πρόγονοι στον Ένα Θεό , τον οποίο και είχαν αναφέρει πάρα πολλές φορές.

Τα κείμενα είναι υπαρκτά και ο καθένας μπορεί να τα αναζητήσει φτάνει όμως να ξέρει τι ακριβώς ψάχνει.

Μερικές αναφορές λοιπόν για τα λόγια των αρχαίων  , που έχουμε στα χέρια μας είναι οι εξής , ξεκινώντας από αυτήν που κάνει ο Αριστοτέλης.




«Ακάματος φύσις Θεού γεννήσεται ουκ έχουσα αρχήν. Εξ αυτού δε ο πανσθενής ουσιούται Λόγος»

«Ακατάβλητος φύσις Θεού θα γεννηθεί που δεν έχει αρχήν. Από αυτόν λοιπόν αποκτά ουσία ο παντοδύναμος Λόγος.»


Υπάρχει στα χειρόγραφα

α. Σινά 327, φ. 235α.

β. Vat. Gr. 1198, φ. 66α

γ. Διονυσίου 281, φ. 103α

δ. Διονυσίου 167, φ. 151α

ε. Richard Bentleii Epistola, σελ. 7

στ. Ιβήρων 386, φ. 174α

Δεύτερη αναφορά υπάρχει στον Πλάτωνα.




ΠΛΑΤΩΝΑΣ (Μέναδρος)

«ὁ παλαιός νέος, καί ὁ νέος ἀρχαῖος, ὁ πατήρ μόνος, καί ὁ μόνος πατήρ, τό ἕν τρία καί τά τρία ἕν. ἄσαρκον σαρκικόν. γῆ τέτοκε τόν οὐράνιον βασιλέα»

«Ο παλαιός νέος και ο νέος αρχαίος. Ο Πατέρας μοναδικός, και ο μοναδικός Πατέρας. Το ένα τρία, και τα τρία ένα. Άσαρκο, ένσαρκο. Η γη γέννησε τον ουράνιο βασιλέα».

Συνεχίζει το κείμενο επιπλέον λέγοντας τα εξής.

Ο Πλάτων είπε: «Επειδή ο Θεός είναι αγαθός, δεν είναι αίτιος δια τα πάντα, όπως οι πολλοί λέγουν. Είναι αναίτιος δε δια πολλά, και δια τα μεν αγαθά είναι αίτιος, δια τίποτε άλλο δεν λέμε ότι είναι αίτιος παρά μόνον δια τα καλά, δια τα κακά δε καθόλου».

Υπάρχει στα χειρόγραφα

α. Διονυσίου 167, φ. 151α , Πλάτων

β. Vat. Gr. 1198, φ. 66β, Θουκιδίδης

γ. Ιβήρων 386, φ. 174α, Πλάτων

δ. Σινά 1189, φ. 7β, Πλάτων

ε. Διονυσίου 281, φ. 103α, Χίλων

στ. Richard Bentleii Epistola, σελ. 7 - 8 Θουκυδίδης Πλούταρχος

ζ. Σινά 327, φ. 235β, Πλούταρχος


Σαφή αναφορά στα λόγια των φιλοσόφων για τον Ένα Θεό , γίνεται στο έργο του Αγίου Αθανασίου με τον τίτλο Εξηγητικόν περί του εν Αθήναις ναού.



Διότι πολλά έτη προ της Ελεύσεως του Χριστού, κάποιος σοφός ονόματι Απόλλων, από τον Θεό παρακινούμενος όπως πιστεύω, έκτισε τον ναό στην Αθήνα, αφού έγραψε εις αυτόν τον βωμό, Αγνώστω Θεώ. 

Εις αυτόν λοιπόν συγκεντρώθηκαν οι πρώτοι φιλόσοφοι των Ελλήνων, δια να τον ρωτήσουν σχετικώς με τον ναόν, και δια την προφητεία, και την θεοσέβεια, των οποίων τα ονόματα αυτά θα αναφέρουμε. 

Πρώτος ο Τίτων, δεύτερος ο Βίας, τρίτος ο Σόλων, τέταρτος ο Χείλων, πέμπτος ο Θουκυδίδης, εκτός ο Μένανδρος, έβδομος ο Πλάτων. Αυτοί οι επτά φιλόσοφοι είπαν προς τον Απόλλωνα: «Προφήτευσε σε μας προφήτη Απόλλωνα, ποίος ήταν εδώ, τίνος ακόμη είναι ο βωμός αυτός μετά από εσένα;»

Προς αυτούς ο Απόλλων είπε: Όσα σχετικά με την αρετή και την κοσμιότητα παρακινείτε να κάνουν, πράττετε και σεις. 

Διότι εγώ προφητεύω κυβερνήτη με τριπλή υπόσταση εις μίαν.

 Του οποίου ο ανείπωτος Λόγος θα κυοφορηθεί εις ανυποψίαστη κόρη, όπως ακριβώς το πυρφόρο τόξο, αφού αιχμαλωτίσει όλον γενικώς τον κόσμο, θα τον προσφέρει ως δώρο εις τον Πατέρα. Μαρία σε το όνομα αυτής.

Ο Τίτων είπε: «Θα έλθει αυτή η οποία θα υψώσει προς χάριν μας το ουράνιο παιδίο του Θεού και Πατρός- η παρθένος κόρη κυοφορεί».


Ο Βίας είπε: «Αυτός είναι ο όποιος ήλθε από τους ουρανούς, αφού υπέταξε το αθάνατο πυρ της φλογός. Αυτόν τρέμει ο ουρανός, η γη και ή θάλασσα, οι τάρταροι και οι υποχθόνιοι δαίμονες, τρισμακάριος ο ίδιος ο Πατέρας».

 Ο Σόλων είπε: «Ως Θεός θα φθάσει εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα γεννηθεί με σάρκα αλάθητο. Με ανεξάντλητα όρια ως θεότητα θα απαλλάξει τον άνθρωπο από την φθορά των ανιάτων παθών. Και τούτων θα τον φθονήσει άπιστος λαός και αφού κρεμαστεί υψηλά ως κατάδικος εις θάνατον, όλα θα τα υποφέρει με πραότητα».

Ο Θουκυδίδης είπε: «Να σέβεσαι τον Θεό και να κατανοείς. Μην ζητείς (να μάθεις) ποίος είναι, και πώς. Διότι ουδέποτε είναι ανύπαρκτος, ως υπάρχοντα λοιπόν να τον σέβεσαι και να τον αντιλαμβάνεσαι. 

Διότι είναι άσεβης αυτός ο όποιος θέλει σύμφωνα με τον νουν να εξακριβώσει τον Θεό».

 Ο Μένανδρος είπε: «Ό παλαιός νέος και ο νέος αρχαίος. Ο Πατέρας μοναδικός, και ο μοναδικός Πατέρας. Το ένα τρία, και τα τρία ένα.

Άσαρκο, ένσαρκο. Η γη γέννησε τον ουράνιο βασιλέα».


Και πάλιν αυτοί οι επτά σοφοί ισχυρίστηκαν και είπαν. Επειδή (μίλησαν) δια την οικονομία του Χρίστου και δια την Αγία Τριάδα. Κάποιος άλλος Έλληνας σοφός μαζί με κάποιους άλλους, ο λεγόμενος Ασκληπιός, επειδή ζήτησαν όλοι οι φιλόσοφοι να δώσει ερμηνεία με φιλοσοφικότερο λόγο εις αυτούς δια την φύση τον θεού.


Ο δε Έρμης λαμβάνοντας έναυσμα έγραψε ως έξης: «Εάν δεν υπήρχε η πρόνοια του Κυρίου όλων, δεν θα ήθελαν να αποκαλύψουν τον λόγο αυτόν, ούτε εσάς θα τοιαύτη επιθυμία δια να ρωτήσετε αυτά. 

Διότι δεν είναι δυνατόν εις αμύητους να παραδίδονται τοιαύτα αλλά αφού κατανοήσατε με τον νού ακούσατε. Ένα και μοναδικό ήταν Φανερό, το όποιον προϋπήρχε του νοερού Φωτός· και ήταν αυτά ένωση από του Νου δια του Φωτός και του Πνεύματος.Τα πάντα εξ αυτού και εις αυτόν, αφού κατήλθε εις γόνιμο (φύση) εκ γονίμου (Φύσεως), εις γόνιμο ύδωρ, έγκυον κατέστησε το ύδωρ.»

Γνωρίζεις πως τα παιδιά των Ελλήνων προφήτεψαν και τον προάναρχο Θεό και τον συνάναρχο Υιό αυτού και Λόγο, και το ομόθρονο αυτού και ομοούσιο Πνεύμα προεκύρηξαν, και τα τίμια πάθη, εις αυτόν η δόξα και η ισχύς μαζί με τον άναρχο Πατέρα και το πανάγιο Πνεύμα εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.

Πηγή:

α. Vat. Gr. 1198, φφ. 65α - 67α

β. Τα Ευρισκόμενα Πάντα Αγίου Αθανασίου, Παρίσι 1698. Εθνική βιβλιοθήκη Αθηνών, θεολ. 665, σελ. 598, 599.


Άλλα λόγια που έχουμε σχετικά για τον Ένα Θεό αλλά και για τον ερχομό του Χριστού στην Γη είναι τα εξής.

Λουκιανός (55.13.91): «ο μεν γαρ σταυρός ανδρείας σημείον»

Ανάξαρχος: «Κάποιος από τους θεούς θα πέση από ανθρώπινο χέρι», 

«Βεβληθήσεταί τις θεών βροτήσιαι χειρί» Διογένης Λαέρτιος ΙΧ 60.

Πλάτωνας: Δέχονταν μέγιστο διδάσκαλο ο οποίος θα διδάξει την αλήθεια (Πλ. Αλκιβ. Δεύτ. 31 α)

Πλούταρχος: Αυτό είναι απ’ όλα το ύψιστον κανένα αίτιον δεν επινοείται πρωτύτερα . Διότι ο Λόγος είναι από αυτόν και δεν είναι από άλλον ο Λόγος.

Αντίοχος εκ Κολοφώνος: «Ον απ΄ όλα πνευματικότερον, ένας Νους αν και υπάρχει, από κάθε τι που έχει γεννηθεί πνευματικότερον, Λόγος άφθαρτος είναι Υιός, λάμψις ακτινοβολούσα πνευματικού Πατρός»

Εδώ πρέπει να προσθέσω ότι ήταν τόσο σημαντική η αξία των λόγων των αρχαίων Ελλήνων και των Φιλοσόφων καθώς και των Σιβυλλών που ο Απόστολος Παύλος όπως έχει σωθεί σε χειρόγραφο μας προτρέπει να λαμβάνουμε σοβαρά υπ όψην τις Ελληνικές Γραφές και να γνωρίσουμε την Σίβυλλα, η οποία όχι μόνο κάνει αναφορά στον Θεό αλλά μιλά και για όσα θα ακολουθήσουν στο μέλλον.

Πολλά εχουν γραφτεί γι αυτές τις γυναικές.




Ο Παυσανίας γράφει ότι η αρχαιότερη από όλες τις Σίβυλλες ήταν η Ηροφίλη, που έζησε πριν από τον Τρωικό Πόλεμο, κόρη του Δία και εγγονή του Ποσειδώνα. Νεότερή της ήταν μια άλλη Ηροφίλη, που κατοικούσε κοντά σε μια πηγή νερού στις Ερυθρές της Μικράς Ασίας (Ηράκλειτος, fr. 92). Οι μετά τον Αριστοτέλη πηγές αναφέρουν τρεις, 4 ή και 10 Σίβυλλες. Σύμφωνα με αρχαίους θρύλους, υπήρξαν συνολικά 12 Σίβυλλες σε όλη την αρχαιότητα. Από αυτές, οι πιο διάσημες ήταν:

Η Ιδαία Σίβυλλα ή Σίβυλλα της Μαρπησσού ή Ελλησποντία

Η Σαμία Σίβυλλα

Η Ερυθραία Σίβυλλα, η Ηροφίλη

Η Δελφική Σίβυλλα

Η Κυμαία Σίβυλλα, η Δημώ ή Δημοφίλη

Η Αιγυπτία Σίβυλλα

Η Θεσπρωτίς Σίβυλλα

Η Θετταλή Σίβυλλα, που ταυτίζεται με τη Μαντώ

Η Κιμμερία Σίβυλλα

Η Σίβυλλα της Κολοφώνας ή Λάμπουσα

Η Λιβυκή Σίβυλλα

Η Περσική Σίβυλλα

Η Ροδία Σίβυλλα

Η Σαρδιανή Σίβυλλα

Η Σικελή Σίβυλλα

Η Φρυγική Σίβυλλα

Η Χαλδαϊκή Σίβυλλα

Δίνω μερικά από τα λόγια μιας εξ αυτών  για να διαπιστώσουν όλοι το πόσο σημαντικά ήταν τα λόγια των γυναικών αυτών που έχουν γράψει λόγια σαν κι αυτά που θα δείτε από το 2.700 π.Χ και που αποτελούσαν αντικείμενο μελέτης για όλο τον Ελληνικό κόσμο.

Τα λόγια που θα δείτε μιλούν τόσο ξεκάθαρα για τον Ένα Θεό που θα νομίσει κανείς ότι διαβάζει λόγια του Ευαγγελίου μόνο που αυτά έχουν γραφτεί πάρα πολλά χρόνια πρίν γραφτεί το σύνολο βιβλίων που ονομάζουμε ως Καινή Διαθήκη. 

Για παράδειγμα σε ακροστίχιδα εκτός απο το συγκλονιστικό περιεχόμενο αυτής , σχηματίζεται μέσω των γραμμάτων το ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ ΣΤΑΥΡΟΣ.

Το κείμενο αυτό λέει.

Ι ΔΡΩΣΕΙ ΓΑΡ ΧΘΩΝ ΚΡΙΣΕΩΣ ΣΗΜΕΙΟΝ ΟΤ’ ΕΣΤΑΙ.
Η ΞΕΙ Δ’ ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΑΙΩΣΙΝ Ο ΜΕΛΛΩΝ,
Σ ΑΡΚΑΠΑΡΩΝ ΠΑΣΑΝ ΚΡΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΝ ΑΠΑΝΤΑ.
Ο ΨΟΝΤΑΙ ΔΕ ΘΕΟΝ ΜΕΡΟΠΕΣ ΠΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΟΙ,
Υ ΨΙΣΤΟΝ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΠΙ ΤΕΡΜΑ ΧΡΟΝΟΙΟ
Σ ΑΡΚΟΦΟΡΩΝ ΨΥΧΑΣ Δ’ ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙ ΒΗΜΑΤΙ ΚΡΙΝΕΙ.

Χ ΕΡΣΟΣ ΟΤΑΝ ΠΟΤΕ ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ ΚΑΙ ΑΚΑΝΘΑ ΓΕΝΗΤΑΙ.
Ρ ΙΨΩΣΙΝ Τ’ ΕΙΔΩΛΑ ΒΡΟΤΟΙ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΝ ΑΠΑΝΤΑ.
ΕΚΚΑΥΣΗ ΔΕ ΤΟ ΠΥΡ ΟΥΡΑΝΟΝ ΗΔΕ ΘΑΛΑΣΣΑΝ.
Ι ΧΝΕΥΟΥΝ ΡΗΞΗ ΤΕ ΠΥΛΑΣ ΕΙΡΚΤΗΣ ΑΙΔΑΟ.
Σ ΑΡΞ ΤΟΤΕ ΠΑΣΑ ΝΕΚΡΩΝ ΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΝ ΦΑΟΣ ΗΞΕΙ.
Τ ΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΑΝΟΜΟΥΣ ΤΕ ΤΟ ΠΥΡ ΑΙΩΣΙΝ ΕΛΕΓΞΕΙ.
Ο ΠΠΟΣΑ ΤΙΣ ΠΡΑΞΑΣ ΕΛΑΘΕΝ, ΤΟΤΕ ΠΑΝΤΑ ΛΑΛΗΣΕΙ.
Σ ΤΗΘΕΑ ΓΑΡ ΖΟΦΟΕΝΤΑ ΘΕΟΣ ΦΩΣΤΗΡΣΙΝ ΑΝΟΙΞΕΙ.

Θ ΡΗΝΟΣ Τ’ ΕΚ ΠΑΝΤΩΝ ΕΣΤΑΙ ΚΑΙ ΒΡΥΓΜΟΣ ΟΔΟΝΤΩΝ.
Ε ΚΛΕΙΨΕΙ ΣΕΛΑΣ ΗΕΛΙΟΥ ΑΣΤΡΩΝ ΤΕ ΧΟΡΕΙΑΙ,
Ο ΥΡΑΝΟΝ ΕΙΛΙΞΕΙ, ΜΗΝΗΣ ΔΕ ΤΕ ΦΕΓΓΟΣ ΟΛΕΙΤΑΙ.
Υ ΨΩΣΕΙ ΔΕ ΦΑΡΑΓΓΑΣ, ΟΛΕΙ Δ’ ΥΨΩΜΑΤΑ ΒΟΥΝΩΝ.

Υ ΨΟΣ Δ’ ΟΥΚ ΕΤΙ ΛΥΓΡΟΝ ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣΙ ΦΑΝΕΙΤΑΙ,
Ι ΣΑ Τ’ ΟΡΗ ΠΕΔΙΟΙΣ ΕΣΤΑΙ, ΚΑΙ ΠΑΣΑ ΘΑΛΑΣΣΑ
Ο ΥΚ ΕΙΣ ΠΛΟΥΝ ΕΙΞΕΙ. ΓΗ ΓΑΡ ΦΡΥΧΘΕΙΣΑ ΚΕΡΑΥΝΩ.
Σ ΥΝ ΠΗΓΑΙΣ ΠΟΤΑΜΟΙ ΤΕ ΚΑΧΛΑΖΟΝΤΕΣ ΛΕΙΨΟΥΣΙΝ.

Σ ΑΛΠΙΓΞ Δ’ ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ ΦΩΝΗΝ ΠΟΛΥΘΡΗΝΟΝ ΑΦΗΣΕΙ,
Ω ΡΥΟΥΣΑ ΜΥΣΟΣ ΜΕΛΕΟΝ ΚΑΙ ΠΗΜΑΤΑ ΚΟΣΜΟΥ.
Τ ΑΡΤΑΡΟΕΝ ΔΕ ΧΑΟΣ ΔΕΙΞΕΙ ΤΟΤΕ ΓΑΙΑ ΧΑΝΟΥΣΑ.
Η ΞΟΥΣΙΝ Δ’ ΕΠΙ ΒΗΜΑ ΘΕΟΥ ΒΑΣΙΛΗΕΣ ΑΠΑΝΤΕΣ.
Ρ ΕΥΣΕΙ Δ’ ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ ΠΟΤΑΜΟΣ ΠΥΡΟΣ ΗΔΕ ΘΕΕΙΟΥ.

Σ ΗΜΑ ΔΕ ΤΟΙ ΤΟΤΕ ΠΑΣΙ ΒΡΟΤΟΙΣ ΑΡΙΔΕΙΚΕΤΟΝ ΟΙΟΝ
Τ Ο ΞΥΛΟ ΕΝ ΠΙΣΤΟΙΣ, ΤΟ ΚΕΡΑΣ ΤΟ ΠΟΘΟΥΜΕΝΟΝ ΕΣΤΑΙ.
Α ΝΔΡΩΝ ΕΥΣΕΒΕΩΝ ΖΩΗ, ΠΡΟΣΚΟΜΜΑ ΤΕ ΚΟΣΜΟΥ,
Υ ΔΑΣΙ ΦΩΤΙΖΟΝ ΚΛΗΤΟΥΣ ΕΝ ΔΩΔΕΚΑ ΠΗΓΑΙΣ.
ΡΑΒΔΟΣ ΠΟΙΜΑΙΝΟΥΣΑ ΣΙΔΗΡΕΙΗ ΓΕ ΚΡΑΤΗΣΕΙ.
Ο ΥΤΟΣ Ο ΝΥΝ ΠΡΟΓΡΑΦΕΙΣ ΕΝ ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΟΙΣ ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ
Σ ΩΤΗΡ ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ Ο ΠΑΘΩΝ ΕΝΕΧ’ ΗΜΩΝ.

Μετάφραση:

Θα ιδρώσει η γη, όταν έλθει η ώρα της Κρίσεως.
Θα έλθει από τον ουρανό, ο μέλλων βασιλεύς εις τους αιώνες
δια να κρίνει καθένα που φέρει σάρκα και όλον ανεξαιρέτως τον κόσμο.
Θα ιδούν τον Θεό άνθρωποι, πιστοί και άπιστοι,
Ύψιστο, μετά των αγίων, εις το τέλος του χρόνου
με σάρκα, κρίνοντας επί βήματος τις ψυχές των ανθρώπων.

Όταν κάποτε ο κόσμος όλος γίνει άγονος και γεμάτος αγκάθια.
Θα απορρίψουν οι άνθρωποι τα είδωλα και όλον γενικά τον πλούτο.
Θα κατακαύσει το πυρ την γη, τον ουρανό ακόμη και την θάλασσα.
Ανιχνεύοντας θα πυρπολήσει τις πύλες της φυλακής του Άδη.
Τα σώματα τότε όλων των ανθρώπων θα έλθουν εις το φως της ελευθερίας των αγίων·
τους παράνομους τότε το πυρ θα ελέγχει εις τους αιώνες.
Όσα κάποιος έπραξε κρυφά, τότε όλα θα τα μαρτυρήσει.
Διότι τα σκοτεινά στήθη, ο Θεός με διαφωτισμούς θα ανοίξει.

Θρήνος θα φθάσει από όλους και τριγμός οδόντων.
Θα εκλείψει το φως της ημέρας, η λάμψη του ηλίου και των αστέρων.
Τον ουρανό θα περιστρέψει με ταχύτητα και θα χαθεί το φεγγοβόλημα της σελήνης.
Θα υψώσει τα φαράγγια και θα καταστρέψει τα υψώματα των βουνών.

Το ύψος δεν θα φαίνεται πλέον λυπηρό εις τους ανθρώπους.
Τα βουνά με τις πεδιάδες θα ισοπεδωθούν και σε όλη την θάλασσα δεν θα υπάρχει δυνατότητα πλεύσης, διότι η γη θα κατακεραυνωθεί.
Ποταμοί που κοχλάζουν, μαζί με τις πηγές θα εκλείψουν.

Σάλπιγγα δε από τον ουρανό, φωνή με μεγάλο θρήνο θα αφήσει,
κραυγάζοντας το μίασμα των ελεεινών και τις συμφορές του κόσμου.
Τότε η ανοιγόμενη γη θα φανερώσει το χάος του Ταρτάρου,
και οι πάντες θα έλθουν ενώπιον του βήματος του Βασιλέα Θεού.
Θα ρεύσει από τον ουρανό πύρινος ποταμός και μάλιστα από θείο.

Σημάδι τότε θα υπάρχει για όλους τους ανθρώπους, τέτοιο που θα είναι εντόνως φανερό.
Το ξύλο για τους πιστούς, η σάλπιγγα η ποθητή θα είναι.
Η ζωή των ευσεβών ανδρών, εμπόδιο θα είναι για τον κόσμο,
φωτίζοντας τους ονομαστούς διά των υδάτων σε δώδεκα πηγές.
Θα εξουσιάσει η ποιμαντική σιδηρά ράβδος.
Αυτός ο οποίος τώρα προαναφέρθηκε σε ακροστιχίδα,
είναι ο δικός μας Θεός,
Σωτήρ αθάνατος βασιλεύς, αυτός ο οποίος υπέφερε προς χάριν μας. - 


Μια δεύτερη πηγή , γιατί θα μπορούσαμε να βάλουμε εκατοντάδες είναι ο λεξάριθμος που δίνει η Σίβυλλα σχετικά με το όνομα του Χριστού.

Και τότε ο Υιός του μεγάλου Θεού θα έλθει στους ανθρώπους με σάρκα, ομοιάζων με τους θνητούς στη γή. Τέσσερα φωνήεντα θα φέρει, το δε άφωνον φανερώνεται σε αυτόν διπλό, και όλον τον αριθμό θα αποκαλύψω. Οκτώ μονάδες, τόσες δεκάδες επί αυτών και οκτώ εκατοντάδες, το όνομά του θα φανερώσει στους απίστους. Εσύ δε κατανόησέ το καλά στο νού σου.

Ο Άγιος Νικόδημος δίνει το εξής λεξαριθμικό άθροισμα : I Η Σ Ο Υ Σ = 10+8+200+70+400+200 = 888.

Δεν είναι όμως μόνο αυτές οι αναφορές που υπάρχουν , καθώς προανέφερα και παραπάνω και οι ίδιοι οι Ελ αναφέρουν τον Τριαδικό Θεό , δηλώνοντας μάλιστα ότι αυτόν έχουν ως αρχηγό και αυτοί δεν είναι παρά αγγελιοφόροι του.

Το συγκεκριμένο απόσπασμα χειρογράφου είναι από ένα άλλο μεγαλύτερο που μπορεί να βρεθεί στην βιβλιοθήκη του Σινά και θα δείτε τα λόγια του ίδιου του Απόλλωνα σχετικά με τον Ένα Δημιουργό Θεό.

Ακολουθεί το κείμενο από το χειρόγραφο.


Χρησμός του Απόλλωνος που δόθηκε στους Δελφούς περί του Χριστού και του Πάθους Του.

Ένας ουράνιος με πιέζει, το φως, και αυτός είναι ο παθών θεός, και δεν υπέφερε η θεότητά του, διότι είναι συγχρόνως και τα δύο, θνητός και μη θνητός, ο ίδιος Θεός και άνθρωπος, φέρει τα πάντα από τον Πατέρα και έχει τα πάντα από την μητέρα.

Την ζωή όμως από τον Πατέρα, έχοντας την σωματική δύναμη από μητέρα θνητή, (θα υποστεί) τον σταυρό, την ταφή, την ύβρη.

Από τα βλέφαρά του κάποτε θα κυλήσουν δάκρυα θερμά. Πέντε χιλιάδες άνδρες θα χορτάσει από πέντε άρτους, διότι ήθελε να εξουσιάσει ως Θεός.

Ο Χριστός είναι ο δικός μου Θεός, ο οποίος σταυρώθηκε σε ξύλο, αυτός που εξέπνευσε και από τον τάφο έλκει πολλούς στον ουρανό.

 Στην ίδια βιβλιοθήκη υπάρχει χειρόγραφο που αναφέρει ότι τα αγάλματα των Θεών όταν ήταν να γεννηθεί ο Χριστός άρχισαν να χορεύουν και να μιλάνε με ανθρώπινη φωνή και να αναφέρουν ότι από μια κοπέλα ονόματι Μαρία γεννήθηκε ο Υιός του Θεού στον κόσμο εκείνη την στιγμή.

Το κείμενο αυτό είναι το εξής.

Ελθόντες δε εν τω του Απόλλωνος ιερώ είπον δεόμενοι.

Νικηταί και καθαροί , αρεστοί θεοί ,  ινά τί ούτως ποιείτε τοις εαυτών δούλοις , πόλεμον γυναικείον νικάν αιτούντες ;

Αντί πολέμου , πόλεμον εισάγετε ημίν , μη ούτως αθάνατοι θεοί , αληθινοί δέσποται.

Και εξαίφνης εξήλθε φωνή αοράτως ούτως.

Στραφείς ο τρίπους , τριττήν στρόφησιν , προφήτις πυθμεύει.

Εωσφόρος τίς ουρανοπεμπής παρείς ένδον υελών οικεί νηδυί κόρης δεσμάς εαυτώ διαπλάττων.

Όνομα δε αυτής δίς εβδομήκοντα έξ.

Ός τας κοιρανίδας και πάν ιερόν ημών σέβας καθελών επί την άκραν της πανόλβου σοφίης , μετάξει παντός κλέους το γέρας.

Οι δε ταύτα ακούσαντες , ανεχώρησαν μετά λύπης.

Κύρος δε ο βασιλεύς των Περσών ναόν κατασκεύασεν και απέθηκεν εν αυτώ θεών ανδριάντας χρυσούς και αργυρούς και εκόσμησεν αυτόν λίθοις πολυτελέσι.

Κατ εκείνας δε τας ημέρας ,  ως αι γεγραμμέναι πηγαί διδάσκουσιν , εισελθόντος του βασιλέως εν τω ιερώ λύση ονειράτων δέξασθαι , έφη αυτώ ο ιερεύς Προύππιπος.

Συγχαίρω σοι βασιλεύ , η Ήρα εν γαστρί έλαβεν.

Ο δε βασιλεύς μειδιάσας λέγει αυτώ.

Η θανούσα εν γαστρί έχει ;

Ο δε φησί , ναι η θανούσα ανέζησε και ζωήν γεννά.

Ο δε βασιλεύς λέγει , τι τούτον ; Σαφήνισον μοι.

Αληθώς δέσποτα καιρίως έφτασας τα ενταύθα.

Πάσαν γαρ την νύκταν τα αγάλματα έμειναν χορεύοντα τα τε ανδρικά τα τε γυναικεία , λεγόνται αλλήλοις.

Πηγή εστίν η φιληθείσα και δικαίως ούτω λέγεται.

Μαρία δε αυτής το όνομα και ουκ Ήρα,  ήτις εν μήτρα ως εν πελάγει μυριάγωγον ολκάδα φέρει.

Η δε Πηγή αυτή ούτω νοείσθω.

Πηγή γαρ ύδατος , πηγή πνεύματος αενναίζει , ένα μόνο ιχθύν έχουσα το της θεότητος άγκιστρω , λαμβανόμενον τον πάντα κόσμον ως ενα θαλάσση διαγενόμενον ίδια σαρκί τρέφων.

Τον τρισυπόστατον των ουρανών όροφον ετεκτόνησε πανσόφοις τέχναις , την τρικάτοικον ταύτη στεγότιδα λόγω πήξας.

Όπως βλέπετε όχι μόνο οι θεοί πίστευαν στον Ένα Θεό αλλά και οι αρχαίοι μας πρόγονοι Τον περιμέναν και μιλούσαν για τον ερχομό Του.

Αυτά όμως δεν θέλουν να τα μαθαίνουμε γιατί φοβούνται το εκρηκτικό μίγμα δηλαδή την ένωση Χριστιανισμού και του αρχαίου πνεύματος για τα δύο αυτά στοιχεία ουσιαστικά είναι ένα που μπορεί να τινάξει τα σχέδια των κακών στον αέρα.

Η αλήθεια όμως δεν κρύβεται.

atheatignosi

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright © 2013 ΑΘΕΑΤΗ ΓΝΩΣΗ
Powered byBlogger